Ukrayna'daki savaştan sonra yaşanan pandemi ve enflasyondan kaynaklanan iki ekonomik kriz, bu ekonomik etkilerden önce var olan toplumdan çok daha eşitsiz bir toplum bıraktı ve net bir ayrım çizgisi oluşturdu: Gençler ve hane halkı toplumu ile karşılaştırıldığında daha az olanaklara sahip olan toplum. ebeveynleri ve daha büyük varlıklara sahip aileleri. İlk durumda, daha az gelire sahipler ve barınma eksikliği nedeniyle ekonomik durumları daha da kötüleşiyor. Diğer gruptayken, giderek daha fazla paraya sahip oluyorlar, bu da onların her zamanki evlerinin ötesinde emlak piyasasında bir pay kazanmalarına bile yardımcı oluyor.
Konut panoraması, İspanya Bankası Aile Mali Araştırması'nın şu ana kadar gösterdiği en kasvetli manzaralardan biri; bu da hane halkı sahibi olma vakalarında 2020'de neredeyse %74'ten iki yıl sonra %72'ye çıkan sürekli düşüşü doğruluyor. Bankacılık denetçisi, nüfusun tamamında “genelleştirilmiş düşüşler” olduğuna işaret etse de, en gençlerin (35 yaş altı) sahiplik oranının toplamın sadece %31,8'ini temsil edecek şekilde düştüğünün altını çiziyor. Yani, on yıl önce bu grubun %60'ından fazlasının yaşayacağı kendi evi varken, gençlerin üçte birinin bile kendi evi yok.
Aynı zamanda, ebeveynleri veya en azından 55 yaş üstü nüfus grubu, neredeyse oybirliğiyle sahip olunan evleri varlıklarında biriktiriyor. Bu durum, emekliliğe yaklaşan ya da zaten emekli olanlarda ev sahipliği yüzdesi %80'in çok üzerindedir.
Tüm bu tuğla hareketlerinde, 55 yaş üstü kişileri etkileyen ancak toplumun geri kalanını da etkileyen özel bir değişim yaşanıyor. Ana ev, değeri varlıklarının yarısından fazlasını temsil eden İspanyolların ana varlığı olmasına rağmen, Bank of Spain'e göre “net servet arttıkça diğer gayrimenkuller ve işletmeler lehine göreceli olarak ağırlık kaybediyor.” . Yani nüfusun bir kısmı, varlıklarında garaj, arsa ve diğer gayrimenkullerin yanı sıra giderek daha fazla ikinci ve üçüncü konut biriktiriyor.
Hatta ana evden sonra en fazla ağırlığa sahip iki varlık, taşınmaz varlıkların %35,7'sini oluşturan diğer gayrimenkuller ve hanehalkı fertlerinden birinin serbest meslek faaliyetleriyle ilgili işlerinin oluşturduğu varlıklardır. gerçek varlıkların %10,1'ini temsil ediyordu.
Dahası, daha az kaynağa sahip olan haneler, daha önce kendi dairelerine veya evlerine erişme olanağını da kaybediyor. İspanya Merkez Bankası, en az gelire sahip aileler arasında yalnızca %55'inin bu durumda olduğunu doğruluyor; bu oran İspanya'nın tamamı için ortalama %72 iken, en fazla paraya sahip olan ve mülk seviyesi 90'a yakın olanlarla karşılaştırıldığında bu oran %72'dir. Denetleyicinin raporuna göre vakaların yüzdesi.
Fakir, daha fakir
Eşitsizlik sadece mülkiyet konusunda değil, nüfusun her kesiminin gelir düzeyinde de hissedildi. Aslında İspanya Merkez Bankası'nın raporu da bunu açıkça ortaya koyuyor: 2022'de “2020'de gelir dağılımı eşitsizliğinde artış” gözlemleniyor. İspanyol hane halkının ortalama yıllık gelirinin 43 bin 100 avro olduğu, en yaygın ve en çok tekrarlanan ortalama gelirin ise 32 bin 400 avroya ulaştığı belirtiliyor.
Aslında genel anlamda ortalama hane geliri, dört yıl öncesine, yani salgının gelmediği 2019 yılına kıyasla neredeyse %4 oranında artacaktı. “Bu artışlar, 2010-2013 yılları arasında gelirde gözlenen yaygın düşüşlerin ardından geçen yıldan bu yana gözlenen büyüme eğiliminin devam ettiği, ancak çok daha ılımlı artışlarla ve 2013-2019 yılları arasında gözlemlenen kadar yaygın olmadığı anlamına geliyor.” . denetçi.
Ancak evrim, gelir düzeylerine göre karşılaştırıldığında eşitsizliği doğrudan etkileyen “çok farklı” verilerin bulunduğu konusunda uyarıyor. Böylece, geliri daha az olan (yaklaşık yarıdan fazla) hanelerin ortalama geliri hemen hemen değişmeden kalırken, geliri önemli ölçüde artan ailelerin en az üçte birinde, hatta toplumdaki en zenginlerde %11'den fazla ciddi artışlar gözlemleniyor. bunu yaptım.
Ayrıca daha genç hanelerde, hane reisi serbest meslek sahibi olanlarda, hane reisinin eğitim düzeyi düşük olanlarda, evi olmayanlarda ve düşük gelirlilerde 2019 yılına kadar ortalama gelirde ciddi artışlar yaşandı. Ancak o yıldan bu yana “gelirlerde önemli düşüşler gözlendi.” İspanya Merkez Bankası'na göre, “Bu, 2008'de başlayan mali krizin bir sonucu olarak meydana gelen keskin düşüşlerin ardından, bu gruplarda 2013'ten bu yana gözlemlenen ortalama gelirdeki iyileşmelerde bir kesintiyi temsil ediyor.”
Konut panoraması, İspanya Bankası Aile Mali Araştırması'nın şu ana kadar gösterdiği en kasvetli manzaralardan biri; bu da hane halkı sahibi olma vakalarında 2020'de neredeyse %74'ten iki yıl sonra %72'ye çıkan sürekli düşüşü doğruluyor. Bankacılık denetçisi, nüfusun tamamında “genelleştirilmiş düşüşler” olduğuna işaret etse de, en gençlerin (35 yaş altı) sahiplik oranının toplamın sadece %31,8'ini temsil edecek şekilde düştüğünün altını çiziyor. Yani, on yıl önce bu grubun %60'ından fazlasının yaşayacağı kendi evi varken, gençlerin üçte birinin bile kendi evi yok.
Aynı zamanda, ebeveynleri veya en azından 55 yaş üstü nüfus grubu, neredeyse oybirliğiyle sahip olunan evleri varlıklarında biriktiriyor. Bu durum, emekliliğe yaklaşan ya da zaten emekli olanlarda ev sahipliği yüzdesi %80'in çok üzerindedir.
Tüm bu tuğla hareketlerinde, 55 yaş üstü kişileri etkileyen ancak toplumun geri kalanını da etkileyen özel bir değişim yaşanıyor. Ana ev, değeri varlıklarının yarısından fazlasını temsil eden İspanyolların ana varlığı olmasına rağmen, Bank of Spain'e göre “net servet arttıkça diğer gayrimenkuller ve işletmeler lehine göreceli olarak ağırlık kaybediyor.” . Yani nüfusun bir kısmı, varlıklarında garaj, arsa ve diğer gayrimenkullerin yanı sıra giderek daha fazla ikinci ve üçüncü konut biriktiriyor.
Hatta ana evden sonra en fazla ağırlığa sahip iki varlık, taşınmaz varlıkların %35,7'sini oluşturan diğer gayrimenkuller ve hanehalkı fertlerinden birinin serbest meslek faaliyetleriyle ilgili işlerinin oluşturduğu varlıklardır. gerçek varlıkların %10,1'ini temsil ediyordu.
Dahası, daha az kaynağa sahip olan haneler, daha önce kendi dairelerine veya evlerine erişme olanağını da kaybediyor. İspanya Merkez Bankası, en az gelire sahip aileler arasında yalnızca %55'inin bu durumda olduğunu doğruluyor; bu oran İspanya'nın tamamı için ortalama %72 iken, en fazla paraya sahip olan ve mülk seviyesi 90'a yakın olanlarla karşılaştırıldığında bu oran %72'dir. Denetleyicinin raporuna göre vakaların yüzdesi.
Fakir, daha fakir
Eşitsizlik sadece mülkiyet konusunda değil, nüfusun her kesiminin gelir düzeyinde de hissedildi. Aslında İspanya Merkez Bankası'nın raporu da bunu açıkça ortaya koyuyor: 2022'de “2020'de gelir dağılımı eşitsizliğinde artış” gözlemleniyor. İspanyol hane halkının ortalama yıllık gelirinin 43 bin 100 avro olduğu, en yaygın ve en çok tekrarlanan ortalama gelirin ise 32 bin 400 avroya ulaştığı belirtiliyor.
Aslında genel anlamda ortalama hane geliri, dört yıl öncesine, yani salgının gelmediği 2019 yılına kıyasla neredeyse %4 oranında artacaktı. “Bu artışlar, 2010-2013 yılları arasında gelirde gözlenen yaygın düşüşlerin ardından geçen yıldan bu yana gözlenen büyüme eğiliminin devam ettiği, ancak çok daha ılımlı artışlarla ve 2013-2019 yılları arasında gözlemlenen kadar yaygın olmadığı anlamına geliyor.” . denetçi.
Ancak evrim, gelir düzeylerine göre karşılaştırıldığında eşitsizliği doğrudan etkileyen “çok farklı” verilerin bulunduğu konusunda uyarıyor. Böylece, geliri daha az olan (yaklaşık yarıdan fazla) hanelerin ortalama geliri hemen hemen değişmeden kalırken, geliri önemli ölçüde artan ailelerin en az üçte birinde, hatta toplumdaki en zenginlerde %11'den fazla ciddi artışlar gözlemleniyor. bunu yaptım.
Ayrıca daha genç hanelerde, hane reisi serbest meslek sahibi olanlarda, hane reisinin eğitim düzeyi düşük olanlarda, evi olmayanlarda ve düşük gelirlilerde 2019 yılına kadar ortalama gelirde ciddi artışlar yaşandı. Ancak o yıldan bu yana “gelirlerde önemli düşüşler gözlendi.” İspanya Merkez Bankası'na göre, “Bu, 2008'de başlayan mali krizin bir sonucu olarak meydana gelen keskin düşüşlerin ardından, bu gruplarda 2013'ten bu yana gözlemlenen ortalama gelirdeki iyileşmelerde bir kesintiyi temsil ediyor.”