Daha az CO söz konusu olduğunda2emisyonlar ve iklim nötrlüğü, enerji arzı ve hareketlilik alanları genellikle tartışmanın ön saflarında yer alır. CO enstitüsü2Alman Havacılık ve Uzay Merkezi’nin (DLR) zayıf endüstriyel süreçleri, endüstriyel süreçlerin daha az zararlı sera gazı üretecek şekilde nasıl yeniden tasarlanabileceğini ve uyarlanabileceğini araştırıyor. 2019 yılında kurulmuş olup yapım aşamasındadır. Şu anda Cottbus ve Zittau’daki iki lokasyonda yaklaşık 40 araştırmacı çalışıyor.
DLR Enstitüsü, Enerji Yoğun Endüstrilerde İklim Koruma Yetkinlik Merkezi (KEI) ve Fraunhofer Enerji Altyapıları ve Jeotermal Enerji Enstitüsü (IEG) ile birlikte 12 Kasım 2020’de ilk kez Lusatian Konferansı’nı düzenliyor. Araştırma ve endüstriden 200’den fazla uzman bir araya geliyor ve endüstriyel süreçlerin nasıl daha iklim dostu hale getirilebileceğine dair teknolojik çözümler konusunda görüş alışverişinde bulunuyor. DLR Enstitüsü Direktör Vekili Prof. Uwe Riedel, bir röportajda konuyla ilgili fikir veriyor.
Profesör Uwe Riedel
Profesör Uwe Riedel
Sanayinin CO içindeki payı nedir?2-emisyon?
Profesör Uwe Riedel: Enerji endüstrisinden sonra, sanayi sektörü en büyük ikinci CO2-Almanya’da neden olan – toplam emisyonların yaklaşık yüzde 20’lik bir payıyla. Resmi CO’da2denge, endüstrinin güç tüketimi ve ilgili sera gazı emisyonları enerji endüstrisine atfedilir. CO2-Endüstriyel sektörden kaynaklanan emisyonlar daha da fazla olma eğilimindedir.
Hangi sanayi dalları ön planda?
kamış: Enerji yoğun endüstriler emisyonların üçte ikisinden sorumludur. Bunlar öncelikle çelik, çimento ve kimya endüstrilerini içerir. Bunların hepsi Almanya’da güçlü bir şekilde temsil edilen ve bölge için geleneksel olarak önemli olan sektörlerdir. Bu nedenle uzmanlık konferansımızın üç odak noktasını oluştururlar.
Endüstriyel süreçleri daha az CO üretecek şekilde tasarlamak için başlangıç noktaları ve olasılıklar nelerdir?2 kovmak?
kamış: İki büyük zorluk var: Birincisi, CO’yu azaltmalıyız2-Bu endüstrilerin elektrik ve ısıtma ihtiyaçları ile ilişkili emisyonları azaltın. Çözüm, başta güneş ve rüzgar olmak üzere yenilenebilir kaynaklardan elde edilen elektriğe ve ısıya güvenmektir. Öte yandan CO2-Endüstriyel süreçlerin kendilerinden kaynaklanan emisyonları azaltın. Bunun klasik bir örneği çelik üretimidir: bin santigrat derecenin üzerindeki sıcaklıklarda demir oksit, yüksek fırında kimyasal bir işlem kullanılarak demire dönüştürülür. Bu çok fazla CO oluşturur2. Bu işlemi hidrojen yardımıyla yeniden tasarlarsanız, emisyon olarak sadece su buharı oluşur.
Başkanlığını yaptığınız DLR enstitüsünün odak noktası hangi konulardır?
kamış: Üç ana temamız var. Birincisi, bunlar yüksek sıcaklıklı ısı pompalarıdır. Yenilenebilir kaynaklara dayalı olarak, farklı endüstriyel sektörlere 200 santigrat dereceden 550 santigrat dereceye kadar bir sıcaklık seviyesinde “yeşil” proses ısısı sağlamak için buna ihtiyacımız var. Bununla endüstride “ısı geçişini” başlatmak istiyoruz. İkinci olarak, yeni ve daha sürdürülebilir endüstriyel süreçler geliştirmek veya mevcut süreçleri buna göre optimize etmek için çalışıyoruz. Bunu yapmak için bu süreçleri simüle ediyoruz. Bu, onları bilgisayarda çoğalttığımız ve sözde “dijital ikizler” yarattığımız anlamına gelir. Bu, süreçleri ayrıntılı olarak anlamamızı ve çözüm yaklaşımlarımızı test etmemizi sağlar. Zorluk, süreçlerin sektöre ve konuma göre büyük ölçüde değişmesi ve her durumda bireysel çözümler geliştirmemiz gerektiğidir. Üçüncü araştırma odağımız: Mümkün olan her yerde atıktan hidrojen, sentetik yakıtlar ve biyokütle kullanmak ve böylece çelik üretiminde olduğu gibi süreçle ilgili emisyonlardan kaçınmak istiyoruz.
Sanayi şirketleri buna nasıl tepki veriyor? Konu orada bir sinire dokunuyor mu?
kamış: Kurumsal tarafta, yenilik yapmak için çok fazla isteklilik görüyorum ama aynı zamanda çok fazla belirsizlik görüyorum. Şu anda CO2-zayıf veya CO2-ücretsiz üretim süreçleri, hala çok pahalı oldukları için rekabetçi değildir. CO yatırımları ne zaman ve nasıl2-kötü teknolojiler ve tesislerin dönüştürülmesi veya yeni inşası henüz öngörülebilir değil – tıpkı gelecekteki sürdürülebilir bir enerji sisteminin çerçeve koşulları gibi. DLR olarak bizim için bu, yalnızca yeni teknolojik yaklaşımlara ihtiyacımız olmadığı, her şeyden önce, bunları büyük ölçekli endüstriyel düzeyde hızlı ve ekonomik bir şekilde kullanabilmek için ölçeklenebilirliklerine odaklanmamız gerektiği anlamına geliyor.
CO teknolojileri ile Almanya ve Avrupa2-zayıf endüstriyel süreçler öncü bir rol oynuyor mu?
kamış: Almanya’da, Japonya’da, Avustralya’da ve ABD’de olduğu gibi, bu alanda birçok bilim ve sanayi faaliyeti vardır. Önde gelenler arasında olduğumuza eminim. Çünkü yüksek düzeyde inovasyona ve iyi eğitimli uzmanlara sahibiz. Bununla birlikte, endüstriyel süreçlerin veya bunların bir kısmının yenilenebilir kaynaklardan özellikle ucuza elektrik ve ısı üretebilen ülkelere göç etmesi tehlikesini görüyorum. Bu nedenle bilgi birikimimizi ve eğitim seviyemizi daha da güçlendirmemiz gerekiyor. Bu arada, yeni teknolojileri benimseme hızımız da çok önemli olabilir.
DLR Enstitüsü, Enerji Yoğun Endüstrilerde İklim Koruma Yetkinlik Merkezi (KEI) ve Fraunhofer Enerji Altyapıları ve Jeotermal Enerji Enstitüsü (IEG) ile birlikte 12 Kasım 2020’de ilk kez Lusatian Konferansı’nı düzenliyor. Araştırma ve endüstriden 200’den fazla uzman bir araya geliyor ve endüstriyel süreçlerin nasıl daha iklim dostu hale getirilebileceğine dair teknolojik çözümler konusunda görüş alışverişinde bulunuyor. DLR Enstitüsü Direktör Vekili Prof. Uwe Riedel, bir röportajda konuyla ilgili fikir veriyor.
Profesör Uwe Riedel
Profesör Uwe Riedel
Sanayinin CO içindeki payı nedir?2-emisyon?
Profesör Uwe Riedel: Enerji endüstrisinden sonra, sanayi sektörü en büyük ikinci CO2-Almanya’da neden olan – toplam emisyonların yaklaşık yüzde 20’lik bir payıyla. Resmi CO’da2denge, endüstrinin güç tüketimi ve ilgili sera gazı emisyonları enerji endüstrisine atfedilir. CO2-Endüstriyel sektörden kaynaklanan emisyonlar daha da fazla olma eğilimindedir.
Hangi sanayi dalları ön planda?
kamış: Enerji yoğun endüstriler emisyonların üçte ikisinden sorumludur. Bunlar öncelikle çelik, çimento ve kimya endüstrilerini içerir. Bunların hepsi Almanya’da güçlü bir şekilde temsil edilen ve bölge için geleneksel olarak önemli olan sektörlerdir. Bu nedenle uzmanlık konferansımızın üç odak noktasını oluştururlar.
Endüstriyel süreçleri daha az CO üretecek şekilde tasarlamak için başlangıç noktaları ve olasılıklar nelerdir?2 kovmak?
kamış: İki büyük zorluk var: Birincisi, CO’yu azaltmalıyız2-Bu endüstrilerin elektrik ve ısıtma ihtiyaçları ile ilişkili emisyonları azaltın. Çözüm, başta güneş ve rüzgar olmak üzere yenilenebilir kaynaklardan elde edilen elektriğe ve ısıya güvenmektir. Öte yandan CO2-Endüstriyel süreçlerin kendilerinden kaynaklanan emisyonları azaltın. Bunun klasik bir örneği çelik üretimidir: bin santigrat derecenin üzerindeki sıcaklıklarda demir oksit, yüksek fırında kimyasal bir işlem kullanılarak demire dönüştürülür. Bu çok fazla CO oluşturur2. Bu işlemi hidrojen yardımıyla yeniden tasarlarsanız, emisyon olarak sadece su buharı oluşur.
Başkanlığını yaptığınız DLR enstitüsünün odak noktası hangi konulardır?
kamış: Üç ana temamız var. Birincisi, bunlar yüksek sıcaklıklı ısı pompalarıdır. Yenilenebilir kaynaklara dayalı olarak, farklı endüstriyel sektörlere 200 santigrat dereceden 550 santigrat dereceye kadar bir sıcaklık seviyesinde “yeşil” proses ısısı sağlamak için buna ihtiyacımız var. Bununla endüstride “ısı geçişini” başlatmak istiyoruz. İkinci olarak, yeni ve daha sürdürülebilir endüstriyel süreçler geliştirmek veya mevcut süreçleri buna göre optimize etmek için çalışıyoruz. Bunu yapmak için bu süreçleri simüle ediyoruz. Bu, onları bilgisayarda çoğalttığımız ve sözde “dijital ikizler” yarattığımız anlamına gelir. Bu, süreçleri ayrıntılı olarak anlamamızı ve çözüm yaklaşımlarımızı test etmemizi sağlar. Zorluk, süreçlerin sektöre ve konuma göre büyük ölçüde değişmesi ve her durumda bireysel çözümler geliştirmemiz gerektiğidir. Üçüncü araştırma odağımız: Mümkün olan her yerde atıktan hidrojen, sentetik yakıtlar ve biyokütle kullanmak ve böylece çelik üretiminde olduğu gibi süreçle ilgili emisyonlardan kaçınmak istiyoruz.
Sanayi şirketleri buna nasıl tepki veriyor? Konu orada bir sinire dokunuyor mu?
kamış: Kurumsal tarafta, yenilik yapmak için çok fazla isteklilik görüyorum ama aynı zamanda çok fazla belirsizlik görüyorum. Şu anda CO2-zayıf veya CO2-ücretsiz üretim süreçleri, hala çok pahalı oldukları için rekabetçi değildir. CO yatırımları ne zaman ve nasıl2-kötü teknolojiler ve tesislerin dönüştürülmesi veya yeni inşası henüz öngörülebilir değil – tıpkı gelecekteki sürdürülebilir bir enerji sisteminin çerçeve koşulları gibi. DLR olarak bizim için bu, yalnızca yeni teknolojik yaklaşımlara ihtiyacımız olmadığı, her şeyden önce, bunları büyük ölçekli endüstriyel düzeyde hızlı ve ekonomik bir şekilde kullanabilmek için ölçeklenebilirliklerine odaklanmamız gerektiği anlamına geliyor.
CO teknolojileri ile Almanya ve Avrupa2-zayıf endüstriyel süreçler öncü bir rol oynuyor mu?
kamış: Almanya’da, Japonya’da, Avustralya’da ve ABD’de olduğu gibi, bu alanda birçok bilim ve sanayi faaliyeti vardır. Önde gelenler arasında olduğumuza eminim. Çünkü yüksek düzeyde inovasyona ve iyi eğitimli uzmanlara sahibiz. Bununla birlikte, endüstriyel süreçlerin veya bunların bir kısmının yenilenebilir kaynaklardan özellikle ucuza elektrik ve ısı üretebilen ülkelere göç etmesi tehlikesini görüyorum. Bu nedenle bilgi birikimimizi ve eğitim seviyemizi daha da güçlendirmemiz gerekiyor. Bu arada, yeni teknolojileri benimseme hızımız da çok önemli olabilir.