5 Temmuz 2024 Cuma, 10:05
Yorum
olman gerekiyor kayıtlı Bu işlevselliğe erişmek için.
Giriş yapmak
Bu makale, her hafta güncel ekonomik konuların analiz edildiği yeni 'Ekonomik anahtarlar' bültenine karşılık gelmektedir.
Kim kanepede dinlenirken çek hesabına para girmesini izlemek istemez ki?
Hemen hemen hepimiz rantçı olmayı isteriz. Ben, ilk. Ve pek çok kişinin bunu başardığı bir zamandayız. Yüksek kira fiyatları, turistik dairelerin çoğalması, sezonluk kiralamalar, oda kiralamalar… diğer yatırımlarda elde edilemeyen getiriler sağlıyor.
Konut kiralamanın ortalama kârlılığı %7'yi aşıyor (kiralananlar ofis ise bu oran %11 civarında), on yıllık devlet tahvillerinin sunduğundan (%3,4) çok daha fazla ve borsada yatırım riski yok. Kişi başına düşen gelirin çok düşük olduğu popüler mahallelerde kiralamak için satın alırsanız paradoksal olarak artan bir karlılık olur, çünkü merkezdeki bir daire fiyatına çevrede üç daire satın alabilir ve üç kira ödeyebilirsiniz (daha düşük ama toplamı daha pahalı bir dairenin kirasını aşıyor).
Bu kadar çok sermayenin gayrimenkul sektörüne (bireylerden yatırım fonlarına kadar) odaklanması şaşırtıcı değil.
Ancak birinin gelirle geçinebilmesi için başka birinin bunu ödemesi gerekiyor.
Üretken olmayan ekonomik faaliyetlerden gelir elde eden rantçı devlet, ülke açısından son derece kısırdır. Özellikle şişirilmiş fiyatların olduğu bir senaryoda. Gençlerin (ve o kadar da genç olmayanların) maaşlarının yarısından fazlasını, hatta dörtte üçünü kiraya veya ipoteklere ayırmaları gerektiğinde, bu özgürleşme ve kişisel yaşam projesi üzerinde mutlak bir frendir. Ancak daha da ileri giderek, konuta erişim sorunu ekonomiyi boğabilir ve işgücü hareketliliğini azaltarak ve tüketimi konut harcamaları nedeniyle kısıtlanan hane halkının yüksek oranı nedeniyle uzun vadede GSYİH büyümesini sınırlayabilir. İspanya Bankası'nın kendisi tarafından tanındığı gibi. Tuğlaya o kadar çok para gömülmüş ki, başka şeylere yetmiyor.
Konutta birbiriyle çatışan pek çok çıkar var. Ancak dengenin, gayrimenkul sahibi olanlar lehine dengesiz olduğu ve gayrimenkule erişemeyenlerin ise açıkça zararına olduğu açıktır. Kimse tanıyı çürütmüyor; uygulanacak eylemler evet. Bu hafta Konut Bakanı, turistik apartmanlar ve sezonluk kiralamalarla ilgili, cerrahi bir çözümden ziyade derin kanayan bir yaraya yara bandı gibi görünen çeşitli tedbirleri duyurdu.
Bakanlığın, komşu topluluğunun onaylamaması durumunda turistik daire yapılamayacağını açıkça belirtmek için yapmak istediği Yatay Mülkiyet Kanunu reformuyla başlayalım. Artık yasa, turistik dairelerin faaliyetlerini sınırlamak için mülk sahiplerinin beşte üçünün olumlu oyu gerektiğini söylüyor. Bakanlığın niyeti komşulardan önceden izin alınmasının gerekli olmasıdır. Bu, mahalle dernekleri tarafından talep edildi ve Asturias, Bask Ülkesi veya Aragon gibi bazı topluluklar bölgelerinde bu konuda mevzuat değişikliklerini zaten teşvik ettiler.
Yine de turistik apartmanları durdurmak isterseniz çok sınırlı bir rotası var: Başlarını belaya sokmak istemeyen ya da anlamayan komşular olacak, başkaları da yapabilirler diye kapıyı açık bırakmayı tercih edecekler. bir noktada o ve diğer portallar Zaten o kadar çok turistik apartman dairesi olacak ki, ömür boyu orada yaşayanlar azınlık olacak. Turistik apartmanlara ayrılmış blokların giderek çoğaldığı gerçeğinden bahsetmiyorum bile. Ve korunacak komşular sadece portaldakiler değil, elbette aynı zamanda mahalledekiler ve şehrin tamamındakilerdir.
İkinci önlem ise, 2025 yılı sonundan önce tek bir Sicil'in uygulamaya konması ve böylece platformlar aracılığıyla reklamı yapılan tüm turistik dairelerin ve sezonluk kiralık evlerin kayıt altına alınmasıdır. Bu konaklama yerlerinin tanımlanması için halihazırda bölgesel ve yerel kayıtlar mevcuttur. Tüm kayıtları tek bir kayıtta koordine etmek daha verimli olacaktır, ancak yalnızca ayrıntılı kontrol ve inceleme ve uygunsuzluğa ilişkin cezalar uygulandığında etkili olacaktır. Ve şimdiye kadar buna dair çok az şey görüldü.
Ve arka planda, önümüzdeki haftadan itibaren yeni bir Konut Planının müzakere edilmeye başlanacağı duyurusu var. 1981 ile 2023 yılları arasında on iki konut planı uygulandı (mevcut plan 2025'te sona eriyor). Çoğunluğun kamuya ait kiralık konut stoku yaratma hedefi yoktu, bu artıktı; Öncelik inşaat yoluyla ekonomik aktiviteyi artırmaktı. Büyük miktarlarda kamu parası sübvansiyonlu konut inşasına adandı: Demokrasinin başlangıcından bu yana 2,4 milyon sübvansiyonlu konut (VPO), diktatörlük döneminde ise dört milyondan fazlası.
Ancak bunlardan çok azı halka açık parkı besledi. İspanya'da toplam konut stoğunun yalnızca %2,5'i kamu konutlarından oluşurken, Avrupa'daki ortalama %9'dur (Hollanda'da toplu konutlar toplamın %30'unu; Avusturya'da %24'ünü; Danimarka'da %20'yi temsil etmektedir). Aradaki fark, bu ülkelerde korumalı konutlar inşa edilip belirli bir süre ihtiyaç duyan ailelere kiralanırken, konutlar her zaman kamuya ait olduğu için daha sonra başka insanlara kiralanırken, İspanya'da VPO'lar rastgele inşa edilmiş, Kalan maliyeti Devlet veya özerk toplulukların üstlenmesi sayesinde çok düşük bir fiyata satın alındılar ve on yıl sonra ev serbest piyasada istenilen fiyata satılabildi. Ücretsiz konuta geçiş, kamunun konuta yaptığı yatırımın sosyal kapsamını daralttı. Bugün bile gelir vergisi tahsilatını azaltmaya devam eden ipotek faizlerine ilişkin vergi kesintilerinin bile gayrimenkul fiyatlarında artışa dönüşmesi uzun sürmedi.
Bakan Isabel Rodríguez, yeni Konut Planının öncekilerden farklı bir şekilde odaklanacağını söylüyor. 'Bir tahıl ambar yapmaz ama arkadaşına yardım eder' derler; Konuta erişimde iyileşme görmek için tonlarca tahıl gerekecek.
Eylül ayında tekrar buluşuyoruz. Herkese mutlu tatiller!
'Ekonomik anahtarlar' ekonomik dünyada neler olup bittiğini ve bunların bizi nasıl etkilediğini anlamaya çalışan bir haber bültenidir. Abone olursanız her Cuma alacaksınız (burada yapabilirsiniz) ve eğer beğenirseniz arkadaşlarınızla paylaşabilir veya tavsiye edebilirsiniz. Beni okuduğunuz için teşekkürler!
Yorum
Hata bildir
Yorum
olman gerekiyor kayıtlı Bu işlevselliğe erişmek için.
Giriş yapmak
Bağlantıyı kopyala
Naber
Facebook
X (eski adıyla Twitter)
LinkedIn
Telgraf
İş Parçacığı
Bu makale, her hafta güncel ekonomik konuların analiz edildiği yeni 'Ekonomik anahtarlar' bültenine karşılık gelmektedir.
Kim kanepede dinlenirken çek hesabına para girmesini izlemek istemez ki?
Hemen hemen hepimiz rantçı olmayı isteriz. Ben, ilk. Ve pek çok kişinin bunu başardığı bir zamandayız. Yüksek kira fiyatları, turistik dairelerin çoğalması, sezonluk kiralamalar, oda kiralamalar… diğer yatırımlarda elde edilemeyen getiriler sağlıyor.
Konut kiralamanın ortalama kârlılığı %7'yi aşıyor (kiralananlar ofis ise bu oran %11 civarında), on yıllık devlet tahvillerinin sunduğundan (%3,4) çok daha fazla ve borsada yatırım riski yok. Kişi başına düşen gelirin çok düşük olduğu popüler mahallelerde kiralamak için satın alırsanız paradoksal olarak artan bir karlılık olur, çünkü merkezdeki bir daire fiyatına çevrede üç daire satın alabilir ve üç kira ödeyebilirsiniz (daha düşük ama toplamı daha pahalı bir dairenin kirasını aşıyor).
Bu kadar çok sermayenin gayrimenkul sektörüne (bireylerden yatırım fonlarına kadar) odaklanması şaşırtıcı değil.
Ancak birinin gelirle geçinebilmesi için başka birinin bunu ödemesi gerekiyor.
Üretken olmayan ekonomik faaliyetlerden gelir elde eden rantçı devlet, ülke açısından son derece kısırdır. Özellikle şişirilmiş fiyatların olduğu bir senaryoda. Gençlerin (ve o kadar da genç olmayanların) maaşlarının yarısından fazlasını, hatta dörtte üçünü kiraya veya ipoteklere ayırmaları gerektiğinde, bu özgürleşme ve kişisel yaşam projesi üzerinde mutlak bir frendir. Ancak daha da ileri giderek, konuta erişim sorunu ekonomiyi boğabilir ve işgücü hareketliliğini azaltarak ve tüketimi konut harcamaları nedeniyle kısıtlanan hane halkının yüksek oranı nedeniyle uzun vadede GSYİH büyümesini sınırlayabilir. İspanya Bankası'nın kendisi tarafından tanındığı gibi. Tuğlaya o kadar çok para gömülmüş ki, başka şeylere yetmiyor.
Konutta birbiriyle çatışan pek çok çıkar var. Ancak dengenin, gayrimenkul sahibi olanlar lehine dengesiz olduğu ve gayrimenkule erişemeyenlerin ise açıkça zararına olduğu açıktır. Kimse tanıyı çürütmüyor; uygulanacak eylemler evet. Bu hafta Konut Bakanı, turistik apartmanlar ve sezonluk kiralamalarla ilgili, cerrahi bir çözümden ziyade derin kanayan bir yaraya yara bandı gibi görünen çeşitli tedbirleri duyurdu.
Bakanlığın, komşu topluluğunun onaylamaması durumunda turistik daire yapılamayacağını açıkça belirtmek için yapmak istediği Yatay Mülkiyet Kanunu reformuyla başlayalım. Artık yasa, turistik dairelerin faaliyetlerini sınırlamak için mülk sahiplerinin beşte üçünün olumlu oyu gerektiğini söylüyor. Bakanlığın niyeti komşulardan önceden izin alınmasının gerekli olmasıdır. Bu, mahalle dernekleri tarafından talep edildi ve Asturias, Bask Ülkesi veya Aragon gibi bazı topluluklar bölgelerinde bu konuda mevzuat değişikliklerini zaten teşvik ettiler.
Yine de turistik apartmanları durdurmak isterseniz çok sınırlı bir rotası var: Başlarını belaya sokmak istemeyen ya da anlamayan komşular olacak, başkaları da yapabilirler diye kapıyı açık bırakmayı tercih edecekler. bir noktada o ve diğer portallar Zaten o kadar çok turistik apartman dairesi olacak ki, ömür boyu orada yaşayanlar azınlık olacak. Turistik apartmanlara ayrılmış blokların giderek çoğaldığı gerçeğinden bahsetmiyorum bile. Ve korunacak komşular sadece portaldakiler değil, elbette aynı zamanda mahalledekiler ve şehrin tamamındakilerdir.
İkinci önlem ise, 2025 yılı sonundan önce tek bir Sicil'in uygulamaya konması ve böylece platformlar aracılığıyla reklamı yapılan tüm turistik dairelerin ve sezonluk kiralık evlerin kayıt altına alınmasıdır. Bu konaklama yerlerinin tanımlanması için halihazırda bölgesel ve yerel kayıtlar mevcuttur. Tüm kayıtları tek bir kayıtta koordine etmek daha verimli olacaktır, ancak yalnızca ayrıntılı kontrol ve inceleme ve uygunsuzluğa ilişkin cezalar uygulandığında etkili olacaktır. Ve şimdiye kadar buna dair çok az şey görüldü.
Ve arka planda, önümüzdeki haftadan itibaren yeni bir Konut Planının müzakere edilmeye başlanacağı duyurusu var. 1981 ile 2023 yılları arasında on iki konut planı uygulandı (mevcut plan 2025'te sona eriyor). Çoğunluğun kamuya ait kiralık konut stoku yaratma hedefi yoktu, bu artıktı; Öncelik inşaat yoluyla ekonomik aktiviteyi artırmaktı. Büyük miktarlarda kamu parası sübvansiyonlu konut inşasına adandı: Demokrasinin başlangıcından bu yana 2,4 milyon sübvansiyonlu konut (VPO), diktatörlük döneminde ise dört milyondan fazlası.
Ancak bunlardan çok azı halka açık parkı besledi. İspanya'da toplam konut stoğunun yalnızca %2,5'i kamu konutlarından oluşurken, Avrupa'daki ortalama %9'dur (Hollanda'da toplu konutlar toplamın %30'unu; Avusturya'da %24'ünü; Danimarka'da %20'yi temsil etmektedir). Aradaki fark, bu ülkelerde korumalı konutlar inşa edilip belirli bir süre ihtiyaç duyan ailelere kiralanırken, konutlar her zaman kamuya ait olduğu için daha sonra başka insanlara kiralanırken, İspanya'da VPO'lar rastgele inşa edilmiş, Kalan maliyeti Devlet veya özerk toplulukların üstlenmesi sayesinde çok düşük bir fiyata satın alındılar ve on yıl sonra ev serbest piyasada istenilen fiyata satılabildi. Ücretsiz konuta geçiş, kamunun konuta yaptığı yatırımın sosyal kapsamını daralttı. Bugün bile gelir vergisi tahsilatını azaltmaya devam eden ipotek faizlerine ilişkin vergi kesintilerinin bile gayrimenkul fiyatlarında artışa dönüşmesi uzun sürmedi.
Bakan Isabel Rodríguez, yeni Konut Planının öncekilerden farklı bir şekilde odaklanacağını söylüyor. 'Bir tahıl ambar yapmaz ama arkadaşına yardım eder' derler; Konuta erişimde iyileşme görmek için tonlarca tahıl gerekecek.
Eylül ayında tekrar buluşuyoruz. Herkese mutlu tatiller!
'Ekonomik anahtarlar' ekonomik dünyada neler olup bittiğini ve bunların bizi nasıl etkilediğini anlamaya çalışan bir haber bültenidir. Abone olursanız her Cuma alacaksınız (burada yapabilirsiniz) ve eğer beğenirseniz arkadaşlarınızla paylaşabilir veya tavsiye edebilirsiniz. Beni okuduğunuz için teşekkürler!
Yorum
Hata bildir