Maaşlar nihayet kalkıyor. Ve daha önce hiç olmadığı gibi. Daha büyük bir yükseliş görmek için 2008 yılına dönmek gerekiyor. İşçiler satın alma gücü kazanmaya başlıyor ancak bu, fiyat krizinin patlak vermesinden bu yana kaybedilenleri geri kazanmanın hâlâ yeterli olmadığı açık. Ağustos ayına kadar yayınlanan verilere göre, toplu sözleşme kapsamındaki 9,2 milyondan fazla çalışanın maaş bordrolarında yaşanan yüzde 3,3’ün üzerindeki güçlü artış, son üç yılda yaşadıkları güçlü devalüasyonu telafi etmiyor. Cuma günü Çalışma Bakanlığı tarafından.
Evet, 2023’te şu ana kadar işçiler neredeyse bir puanlık satın alma gücü elde etti. Ücretleri son 15 yılın en büyük artışı olan %3,38 artarken, enflasyon %2,6 seviyesinde bulunuyor. Ancak daha geçen yıl TÜFE’deki artış İspanyolların cebinde öyle bir darbe yarattı ki, bir anda satın alma gücünün neredeyse 5,5 puanını alıp götürdü. Bir de 2021’de kaybedilen bir buçuk puanın biraz üzerinde olanı da eklemek lazım. Yani bugün ve bu tarihi artışa rağmen sözleşme kapsamındaki işçilerin satın alma gücünde 6 puanın üzerinde kayıp var. Ve bu şemsiye altında korunacak kadar şanslı olmayanlar için kesinti muhtemelen daha büyük olacaktır.
Ücretlerdeki bu artışın arkasında büyük ölçüde sendikalar ve işverenler (AENC) arasında geçen Mayıs ayında imzalanan anlaşma yatıyor. Dahası, o zamandan bu yana anlaşmaların imzalanması hızla arttı; neredeyse 2022’nin tamamında olduğu gibi bu sekiz ayda da anlaşma imzalandı: neredeyse 3.000 – ve hatta azınlık olan bu yıl imzalanan 700 anlaşma bile artış kaydetti %4,25, hatta sosyal aracıların tavsiye ettiği seviyeden bile yüksek.
Spesifik olarak, bu anlaşma şirketleri 2023’te %4, 2024 ve 2025 için de %3’lük maaş artışları yapmaya çağırıyor ve enflasyondan sapma olması durumunda her biri için %1’e kadar ek artışlar anlamına gelebilecek bir maaş inceleme hükmü içeriyor. Anlaşmanın yapıldığı yıllar (2023-2025).
Ücretlerini fiyat dalgalanmalarına karşı koruyan işçiler de işten çıkıyor. Dolayısıyla, inceleme maddesi içeren anlaşmalar, Ağustos ayına kadar tescil edilen anlaşmalarla korunan 9,28 milyonun biraz üzerinde çalışanın 2,18 milyon işçisini etkiliyor; bu, toplamın %23,5’ine denk geliyor; bu miktar, bu özet baskının kapsadığı 1,7 milyon işçinin oldukça üzerindedir. bir yıl önce.
İşçilik maliyetleri artıyor
Ancak çalışanların çoğunluğunun (neredeyse dörtte üçü), satın alma gücü kayıplarını önlemek için sözleşmelerinde bu maddeler bulunmuyor; bu seviye, 2008’de enflasyona karşı korunan dörtte üçün çok uzağında.
Ancak AENC’ye ek olarak maaşlardaki bu artış, bu yıl asgari ücretteki %8’lik artıştan kaynaklanıyor; bu da diğer maaşların da artmasına ve sosyal katkı paylarındaki keskin artışa neden oluyor. Bu nedenle, INE tarafından Cuma günü yayınlanan verilere göre çalışılan saat başına maliyet, ikinci çeyrekte 2022’nin aynı dönemine göre %6,5 artış göstererek üç yılın en büyük artışını kaydetti. Şirketler art arda yedi çeyrektir zaten güçlü istihdam artışlarına katlanıyor.
Evet, 2023’te şu ana kadar işçiler neredeyse bir puanlık satın alma gücü elde etti. Ücretleri son 15 yılın en büyük artışı olan %3,38 artarken, enflasyon %2,6 seviyesinde bulunuyor. Ancak daha geçen yıl TÜFE’deki artış İspanyolların cebinde öyle bir darbe yarattı ki, bir anda satın alma gücünün neredeyse 5,5 puanını alıp götürdü. Bir de 2021’de kaybedilen bir buçuk puanın biraz üzerinde olanı da eklemek lazım. Yani bugün ve bu tarihi artışa rağmen sözleşme kapsamındaki işçilerin satın alma gücünde 6 puanın üzerinde kayıp var. Ve bu şemsiye altında korunacak kadar şanslı olmayanlar için kesinti muhtemelen daha büyük olacaktır.
Ücretlerdeki bu artışın arkasında büyük ölçüde sendikalar ve işverenler (AENC) arasında geçen Mayıs ayında imzalanan anlaşma yatıyor. Dahası, o zamandan bu yana anlaşmaların imzalanması hızla arttı; neredeyse 2022’nin tamamında olduğu gibi bu sekiz ayda da anlaşma imzalandı: neredeyse 3.000 – ve hatta azınlık olan bu yıl imzalanan 700 anlaşma bile artış kaydetti %4,25, hatta sosyal aracıların tavsiye ettiği seviyeden bile yüksek.
Spesifik olarak, bu anlaşma şirketleri 2023’te %4, 2024 ve 2025 için de %3’lük maaş artışları yapmaya çağırıyor ve enflasyondan sapma olması durumunda her biri için %1’e kadar ek artışlar anlamına gelebilecek bir maaş inceleme hükmü içeriyor. Anlaşmanın yapıldığı yıllar (2023-2025).
Ücretlerini fiyat dalgalanmalarına karşı koruyan işçiler de işten çıkıyor. Dolayısıyla, inceleme maddesi içeren anlaşmalar, Ağustos ayına kadar tescil edilen anlaşmalarla korunan 9,28 milyonun biraz üzerinde çalışanın 2,18 milyon işçisini etkiliyor; bu, toplamın %23,5’ine denk geliyor; bu miktar, bu özet baskının kapsadığı 1,7 milyon işçinin oldukça üzerindedir. bir yıl önce.
İşçilik maliyetleri artıyor
Ancak çalışanların çoğunluğunun (neredeyse dörtte üçü), satın alma gücü kayıplarını önlemek için sözleşmelerinde bu maddeler bulunmuyor; bu seviye, 2008’de enflasyona karşı korunan dörtte üçün çok uzağında.
Ancak AENC’ye ek olarak maaşlardaki bu artış, bu yıl asgari ücretteki %8’lik artıştan kaynaklanıyor; bu da diğer maaşların da artmasına ve sosyal katkı paylarındaki keskin artışa neden oluyor. Bu nedenle, INE tarafından Cuma günü yayınlanan verilere göre çalışılan saat başına maliyet, ikinci çeyrekte 2022’nin aynı dönemine göre %6,5 artış göstererek üç yılın en büyük artışını kaydetti. Şirketler art arda yedi çeyrektir zaten güçlü istihdam artışlarına katlanıyor.