İster bir yarışta yarışıyor ister şahsi rekor kırmaya çalışıyor olsun, biroldukca koşucunun amacı daha süratli gitmek. Ancak yeni bir çalışma, hızlanmanın milyonlarca yıllık evrim yoluyla öğrenilen doğal biyolojimize meydan okumamızı gerektirdiğini söylüyor.
Amerika’daki Stanford Üniversitesi’ndeki ve Kanada’daki Queens Üniversitesi’ndeki araştırmacılar tarafınca yürütülen çalışmada, biroldukca koşucunun daha süratli koşma amacına rağmen, insanların doğal olarak güç açısından en verimli süratte koştukları açıklandı.
Daily Mail’in haberine göre, bilim insanları, deneylerde, bir laboratuarda izlenen koşucuların bilgilerini ve giyilebilir fitness izleyicilerine kaydedilen 37.000 koşuyu inceledi.
İnsanların kat etmeleri gereken toplam aralık ne olursa olsun, doğal olarak güç açısından en verimli süratte (saniyede 2 ila 3 metre) koştuğunu keşfettiler.
Araştırmacılar, doğal eğilimimizin kalori kaybını koruyan bir süratte koşmak olduğunu söylüyorlar.
4600’Den çok KOŞUCUNUN BİLGİLERİ İNCELENDİ
Günümüzde koşmak, kalori yakma ve ötürüsıyla kilo verme teşebbüsleriyle alakalı bir aktivite. Ancak tarihi olarak, cetlerimiz tehlikeden kaçarken, besin kaynaklarının kıtlığından dolayı güç tasarrufu yapmaları gerekiyordu. Çalışma, bu evrimsel taktiğin bugün koşma biçimimizi hala etkilediğini öne sürüyor.
Stanford Üniversitesi’nden Scott Delp, “Koşmak için dışarı çıktığınızda, kat ettiğiniz uzaklık ne olursa olsun, kat ettiğiniz aralık başına en az yakıt yakacak biçimde koşarsınız” diyor.
Araştırma kümesi, 15 yıldır laboratuvarlarda koşmanın mekaniğini inceliyor, lakin şimdiye kadar “vahşi doğada” koşmayı incelememişti.
Çalışma için koşu bandındaki 26 koşucudan data topladılar ve oksijen tüketimlerine bakılırsa güç açısından en uygun suratları belirlediler. Genel olarak, toplamda yaklaşık 37.000 koşu ve 28.000 saatten çok koşu yapan 4.600’den çok koşucunun datalarını kullandılar.
Current Biology’de yayınlanan çalışmaya bakılırsa, sonuçlar “şaşırtıcı” bir tutarlılık gösterdi.
Deneylere başlamadan evvel, insanların daha kısa aralıklar için daha süratli koştuğunu ve ondan sonrasında daha uzun aralar için suratlarını yavaşlatacağını var iseymışlardı.
Aslında, grubun bulduğu şey, ister 1,6 ila 4,8 km içinde kısa bir koşuya, ister uzun bir uzaklığa (11 km’ye kadar) ya da ortada bir yere gidiyor olsunlar, koşucuların birçoklarının tıpkı süratte takılı kaldığı oldu.
Verilerden yola çıkarak konuşan Stanford Üniversitesi’nden Jennifer Hicks ise, “Bir koşucu ve araştırmacı olarak gelecekte, insanların daha etkin olmalarına yardımcı olmak için bu dataları hava durumu ve kent planlamasıyla ilgili bilgilerle birleştirmekle ilgileniyorum” dedi.
Okumaya devam et...
Amerika’daki Stanford Üniversitesi’ndeki ve Kanada’daki Queens Üniversitesi’ndeki araştırmacılar tarafınca yürütülen çalışmada, biroldukca koşucunun daha süratli koşma amacına rağmen, insanların doğal olarak güç açısından en verimli süratte koştukları açıklandı.
Daily Mail’in haberine göre, bilim insanları, deneylerde, bir laboratuarda izlenen koşucuların bilgilerini ve giyilebilir fitness izleyicilerine kaydedilen 37.000 koşuyu inceledi.
İnsanların kat etmeleri gereken toplam aralık ne olursa olsun, doğal olarak güç açısından en verimli süratte (saniyede 2 ila 3 metre) koştuğunu keşfettiler.
Araştırmacılar, doğal eğilimimizin kalori kaybını koruyan bir süratte koşmak olduğunu söylüyorlar.
4600’Den çok KOŞUCUNUN BİLGİLERİ İNCELENDİ
Günümüzde koşmak, kalori yakma ve ötürüsıyla kilo verme teşebbüsleriyle alakalı bir aktivite. Ancak tarihi olarak, cetlerimiz tehlikeden kaçarken, besin kaynaklarının kıtlığından dolayı güç tasarrufu yapmaları gerekiyordu. Çalışma, bu evrimsel taktiğin bugün koşma biçimimizi hala etkilediğini öne sürüyor.
Stanford Üniversitesi’nden Scott Delp, “Koşmak için dışarı çıktığınızda, kat ettiğiniz uzaklık ne olursa olsun, kat ettiğiniz aralık başına en az yakıt yakacak biçimde koşarsınız” diyor.
Araştırma kümesi, 15 yıldır laboratuvarlarda koşmanın mekaniğini inceliyor, lakin şimdiye kadar “vahşi doğada” koşmayı incelememişti.
Çalışma için koşu bandındaki 26 koşucudan data topladılar ve oksijen tüketimlerine bakılırsa güç açısından en uygun suratları belirlediler. Genel olarak, toplamda yaklaşık 37.000 koşu ve 28.000 saatten çok koşu yapan 4.600’den çok koşucunun datalarını kullandılar.
Current Biology’de yayınlanan çalışmaya bakılırsa, sonuçlar “şaşırtıcı” bir tutarlılık gösterdi.
Deneylere başlamadan evvel, insanların daha kısa aralıklar için daha süratli koştuğunu ve ondan sonrasında daha uzun aralar için suratlarını yavaşlatacağını var iseymışlardı.
Aslında, grubun bulduğu şey, ister 1,6 ila 4,8 km içinde kısa bir koşuya, ister uzun bir uzaklığa (11 km’ye kadar) ya da ortada bir yere gidiyor olsunlar, koşucuların birçoklarının tıpkı süratte takılı kaldığı oldu.
Verilerden yola çıkarak konuşan Stanford Üniversitesi’nden Jennifer Hicks ise, “Bir koşucu ve araştırmacı olarak gelecekte, insanların daha etkin olmalarına yardımcı olmak için bu dataları hava durumu ve kent planlamasıyla ilgili bilgilerle birleştirmekle ilgileniyorum” dedi.
Okumaya devam et...