Dorottya Gúban’ın parmakları, test tesisi üzerinde hızlı ve hatasız bir şekilde hareket ediyor. Birkaç parametre daha ayarlıyor, ardından kızılötesi fırını çalıştırıyor ve geliştirdiği redoks malzemesini 800 santigrat dereceye kadar ısıtıyor. Doktora sahibi kimya mühendisinin güneşten, havadan ve sudan sürdürülebilir bir şekilde gübre üretilebileceği uygun bir süreç geliştirdiği sayısız test serisinden biri.
Dünyanın enerji gereksinimlerinin yüzde iki ila üçü ve buna bağlı olarak yüksek seviyedeki karbondioksit emisyonları, azotlu gübre üretimine kadar uzanabilir. Dorottya Gúban’ın DüSol (güneş gübresi üretimi) projesindeki çalışmasının amacı, azotlu gübrelerin sürdürülebilir üretimidir. Bilim adamı, “Dünya çapında kullanılan gübrelerin yüzde 90’ından fazlası azotlu gübrelerdir. Hammaddeyi – amonyağı – sürdürülebilir bir şekilde elde edersek, çevreye zararlı sera gazlarının atmosfere salınmasını önemli ölçüde azaltabiliriz” diyor bilim adamı. İstediği olsaydı, tarım öncelikle bitkisel veya hayvansal kaynaklı organik gübreler kullanmalıdır. Ancak gerçekçi: “Dünya çapında endüstriyel olarak üretilen kimyasal gübrelerden kaçınamayız.” Daha bugün bile, dünya nüfusunun yaklaşık üçte biri, özellikle yoğun nüfuslu ülkelerde ve kıt tarım arazilerinde büyük rol oynayan suni gübrelerin yardımıyla üretilen gıdaları tüketiyor. Uzmanlar, insanlığın güvenli beslenmesi için öneminin gelecekte artarak devam edeceğini varsayıyorlar. “Bu nedenle, bu gübreler için iklim açısından nötr bir üretim süreci, iklim sorunlarımızı çözmemize önemli bir katkı sağlıyor.”
Güneş enerjisinden azot ve hidrojen
Tüm azotlu gübrelerin temel maddesi, hidrojen ve azot atomlarından oluşan amonyaktır (NH3). İki unsur, yüz yılı aşkın süredir Haber-Bosch süreci kullanılarak bir araya getirilebiliyor. Dorottya Gúban ve ekibinin amacı, bunun için gerekli olan hidrojen ve nitrojen elementlerini güneş enerjisi yardımıyla üretmektir. Burada iklime zarar veren gazları kurtarmak için büyük bir potansiyel var çünkü gübre endüstrisi şimdiye kadar bu amaçla büyük miktarlarda fosil doğal gaz (CH4) kullandı. Bilim adamları halihazırda birçok araştırma projesinde, örneğin dört HYDROSOL projesinde sürdürülebilir şekilde hidrojen üretmek için çalışırken, nitrojen üretimi için güneş enerjisi prosesi hala çok genç bir araştırma alanıdır. DüSol projesi, yüzde 78’in üzerinde bol miktarda bulunan havadan nitrojeni çıkarmak için güneş enerjisini kullanma fikrini sürdürüyor. Amaç, atmosferimizin yaklaşık yüzde 21’ini oluşturan oksijen moleküllerini termokimyasal bir döngü işlemi kullanarak nitrojenden ayırmaktır.
Macar kimya mühendisi, diğer şeylerin yanı sıra yenilenebilir enerjilere olan bağlılığını, Budapeşte’nin linyit madenleriyle çevrili bir banliyösünde geçen çocukluğuyla açıklıyor: “Beni bu şekillendirdi. Sanırım bugün çevre dostu süreçler üzerinde çalışmamın nedenlerinden biri de bu. ” Sürdürülebilir nitrojen üretiminin henüz emekleme aşamasında olması onu rahatsız etmiyor. Dayanma gücü var. Şu anda böyle bir üretim yönteminin temelleri üzerinde çalışıyor ve doğru malzemeyi arıyor. Termal enerji sağlarken havadan mümkün olan en büyük miktarda oksijeni bağlayabilmelidir. Bu, güneş enerjisiyle çalışan bir reaktörde tersine çevrilebilir şekilde çalışan bir redoks işlemi ile elde edilir: İlk adımda, malzeme oksitlenir, oksijen moleküllerini bağlar ve nitrojen molekülleri gaz olarak kalır. İkinci adımda, malzeme tekrar indirgenir, oksijen serbest bırakılır ve reaktör yeniden “şarj edilir”, böylece işlem yeniden yürütülebilir.
Doğru kıvam için bir kıyma makinesi
Başarılı bir işlem için belirleyici faktör, redoks malzemesinin yalnızca kimyasal bileşimi değildir, yapısı aynı zamanda reaktivitesinde de önemli bir rol oynar. Bilim adamı, macun benzeri redoks kütlesini küçük, yaklaşık üç milimetrelik kürelerden oluşan granüllere dönüştürdüğünde en iyi sonuçları elde eder. Malzeme daha sonra reaksiyon için çok fazla yüzey alanı sunar. “Böyle granüller satın alamazsınız, bu yüzden önce onları kendimiz çıkarmanın bir yolunu bulmalıydık.” Pahalı bir özel cihaz projenin bütçesini zorlayabilirdi. Gúban, meslektaşı Sebastian Richter ile birlikte kendi çözümleri üzerinde çalışmayı tercih etti ve hızla bir kıyma makinesine dönüştürdü: “DLR atölyesiyle birlikte uygun ataşmanlar geliştirdik ve bunları bir 3D yazıcıyla ürettik, böylece yoğrulabilir hamura doğru kıvamı verebiliriz. Gúban, “Laboratuvarda çalışırken günler çok çabuk geçiyor” diyor. Aynısını, Budapeşte’de Doğa Bilimleri Araştırma Merkezi’nin Malzeme ve Çevre Kimyası Enstitüsü’nde kimya mühendisliği okuduktan sonra yaptı. Hydrogen Europe Research’ün yıllık uluslararası genel toplantısının hazırlanmasına yardım ettiğinde, Avrupa çapında bir ağ kurma fırsatını değerlendirdi. Brüksel’deki PPP (Private Public Partnership)-Fuel Cell and Hydrogen Joint Undertaking’in (FCH-JU) üç üyesinden biri olan Avrupalı Hydrogen Research Europe firmasına ve dolayısıyla Avrupa yakıt hücresi ve hidrojene bu şekilde geldi. araştırma ve geliştirme programı.
yoga okulu ingilizce tercümesi
Danışman olarak çalışmak için bir yıllığına laboratuvardan ayrıldı: “Bu sefer benim için çok değerliydi, Avrupa’da hidrojen araştırmaları ve fon tahsisi hakkında çok şey öğrendim.” Gúban, uluslararası araştırma faaliyetleri için doğru koşulları henüz doktorasını yaparken yarattı ve Macarca ve İngilizce dilleri için BM çeviri sertifikası sınavını geçti: “Bu ikinci dayanağıma sahip olduğum için mutluyum, Onu sadece arkadaşımın Budapeşte’deki yoga okulunun web sitesini İngilizceye çevirmek için kullanıyorum.” Araştırmacı, DüSol projesi ile bilim yönetiminden tekrar araştırmacılığa geçiş yaptı ve kızılötesi fırında çok küçük numuneler üzerinde birçok ölçüm döngüsünden sonra son birkaç ayda umut verici bazı materyaller buldu. Daha sonra bir adım daha ileri gitti ve Köln’deki güneş fırınında daha büyük miktarlarda numuneyi inceledi. Amaç, örneklerinin atmosferdeki umulan oksijen miktarlarını da ölçeklendirilmiş bir deneyde bağlayıp bağlayamayacağını bulmaktır. Yavaş yavaş, bilim adamı optimal sürece yaklaşıyor. Dorottya Gúban, bu yol için gerekli olan dayanma gücüne sahiptir. Gübre üretiminin kademeli olarak daha çevre dostu hale geleceğini umuyor: “Yüzde 100 ile başlayamayız. Çalışan ve kullanılan üretim süreçleri ve teknolojiler artık önemli. Yayılmalarının ve daha fazla gelişmelerinin tek yolu bu.”
DüSol projesi, Kuzey Ren-Vestfalya eyaleti tarafından, Avrupa Bölgesel Kalkınma Fonu’ndan (ERDF) sağlanan fonlarla “Büyüme ve İstihdam Yatırımları” programı aracılığıyla finanse edilmektedir. Proje ortakları, GTT (Society for Technical Thermochemistry and Physics mbH) ve aixprocess GmbH’dir. Proje toplam üç yıl sürecek.
Dünyanın enerji gereksinimlerinin yüzde iki ila üçü ve buna bağlı olarak yüksek seviyedeki karbondioksit emisyonları, azotlu gübre üretimine kadar uzanabilir. Dorottya Gúban’ın DüSol (güneş gübresi üretimi) projesindeki çalışmasının amacı, azotlu gübrelerin sürdürülebilir üretimidir. Bilim adamı, “Dünya çapında kullanılan gübrelerin yüzde 90’ından fazlası azotlu gübrelerdir. Hammaddeyi – amonyağı – sürdürülebilir bir şekilde elde edersek, çevreye zararlı sera gazlarının atmosfere salınmasını önemli ölçüde azaltabiliriz” diyor bilim adamı. İstediği olsaydı, tarım öncelikle bitkisel veya hayvansal kaynaklı organik gübreler kullanmalıdır. Ancak gerçekçi: “Dünya çapında endüstriyel olarak üretilen kimyasal gübrelerden kaçınamayız.” Daha bugün bile, dünya nüfusunun yaklaşık üçte biri, özellikle yoğun nüfuslu ülkelerde ve kıt tarım arazilerinde büyük rol oynayan suni gübrelerin yardımıyla üretilen gıdaları tüketiyor. Uzmanlar, insanlığın güvenli beslenmesi için öneminin gelecekte artarak devam edeceğini varsayıyorlar. “Bu nedenle, bu gübreler için iklim açısından nötr bir üretim süreci, iklim sorunlarımızı çözmemize önemli bir katkı sağlıyor.”
Güneş enerjisinden azot ve hidrojen
Tüm azotlu gübrelerin temel maddesi, hidrojen ve azot atomlarından oluşan amonyaktır (NH3). İki unsur, yüz yılı aşkın süredir Haber-Bosch süreci kullanılarak bir araya getirilebiliyor. Dorottya Gúban ve ekibinin amacı, bunun için gerekli olan hidrojen ve nitrojen elementlerini güneş enerjisi yardımıyla üretmektir. Burada iklime zarar veren gazları kurtarmak için büyük bir potansiyel var çünkü gübre endüstrisi şimdiye kadar bu amaçla büyük miktarlarda fosil doğal gaz (CH4) kullandı. Bilim adamları halihazırda birçok araştırma projesinde, örneğin dört HYDROSOL projesinde sürdürülebilir şekilde hidrojen üretmek için çalışırken, nitrojen üretimi için güneş enerjisi prosesi hala çok genç bir araştırma alanıdır. DüSol projesi, yüzde 78’in üzerinde bol miktarda bulunan havadan nitrojeni çıkarmak için güneş enerjisini kullanma fikrini sürdürüyor. Amaç, atmosferimizin yaklaşık yüzde 21’ini oluşturan oksijen moleküllerini termokimyasal bir döngü işlemi kullanarak nitrojenden ayırmaktır.
Macar kimya mühendisi, diğer şeylerin yanı sıra yenilenebilir enerjilere olan bağlılığını, Budapeşte’nin linyit madenleriyle çevrili bir banliyösünde geçen çocukluğuyla açıklıyor: “Beni bu şekillendirdi. Sanırım bugün çevre dostu süreçler üzerinde çalışmamın nedenlerinden biri de bu. ” Sürdürülebilir nitrojen üretiminin henüz emekleme aşamasında olması onu rahatsız etmiyor. Dayanma gücü var. Şu anda böyle bir üretim yönteminin temelleri üzerinde çalışıyor ve doğru malzemeyi arıyor. Termal enerji sağlarken havadan mümkün olan en büyük miktarda oksijeni bağlayabilmelidir. Bu, güneş enerjisiyle çalışan bir reaktörde tersine çevrilebilir şekilde çalışan bir redoks işlemi ile elde edilir: İlk adımda, malzeme oksitlenir, oksijen moleküllerini bağlar ve nitrojen molekülleri gaz olarak kalır. İkinci adımda, malzeme tekrar indirgenir, oksijen serbest bırakılır ve reaktör yeniden “şarj edilir”, böylece işlem yeniden yürütülebilir.
Doğru kıvam için bir kıyma makinesi
Başarılı bir işlem için belirleyici faktör, redoks malzemesinin yalnızca kimyasal bileşimi değildir, yapısı aynı zamanda reaktivitesinde de önemli bir rol oynar. Bilim adamı, macun benzeri redoks kütlesini küçük, yaklaşık üç milimetrelik kürelerden oluşan granüllere dönüştürdüğünde en iyi sonuçları elde eder. Malzeme daha sonra reaksiyon için çok fazla yüzey alanı sunar. “Böyle granüller satın alamazsınız, bu yüzden önce onları kendimiz çıkarmanın bir yolunu bulmalıydık.” Pahalı bir özel cihaz projenin bütçesini zorlayabilirdi. Gúban, meslektaşı Sebastian Richter ile birlikte kendi çözümleri üzerinde çalışmayı tercih etti ve hızla bir kıyma makinesine dönüştürdü: “DLR atölyesiyle birlikte uygun ataşmanlar geliştirdik ve bunları bir 3D yazıcıyla ürettik, böylece yoğrulabilir hamura doğru kıvamı verebiliriz. Gúban, “Laboratuvarda çalışırken günler çok çabuk geçiyor” diyor. Aynısını, Budapeşte’de Doğa Bilimleri Araştırma Merkezi’nin Malzeme ve Çevre Kimyası Enstitüsü’nde kimya mühendisliği okuduktan sonra yaptı. Hydrogen Europe Research’ün yıllık uluslararası genel toplantısının hazırlanmasına yardım ettiğinde, Avrupa çapında bir ağ kurma fırsatını değerlendirdi. Brüksel’deki PPP (Private Public Partnership)-Fuel Cell and Hydrogen Joint Undertaking’in (FCH-JU) üç üyesinden biri olan Avrupalı Hydrogen Research Europe firmasına ve dolayısıyla Avrupa yakıt hücresi ve hidrojene bu şekilde geldi. araştırma ve geliştirme programı.
yoga okulu ingilizce tercümesi
Danışman olarak çalışmak için bir yıllığına laboratuvardan ayrıldı: “Bu sefer benim için çok değerliydi, Avrupa’da hidrojen araştırmaları ve fon tahsisi hakkında çok şey öğrendim.” Gúban, uluslararası araştırma faaliyetleri için doğru koşulları henüz doktorasını yaparken yarattı ve Macarca ve İngilizce dilleri için BM çeviri sertifikası sınavını geçti: “Bu ikinci dayanağıma sahip olduğum için mutluyum, Onu sadece arkadaşımın Budapeşte’deki yoga okulunun web sitesini İngilizceye çevirmek için kullanıyorum.” Araştırmacı, DüSol projesi ile bilim yönetiminden tekrar araştırmacılığa geçiş yaptı ve kızılötesi fırında çok küçük numuneler üzerinde birçok ölçüm döngüsünden sonra son birkaç ayda umut verici bazı materyaller buldu. Daha sonra bir adım daha ileri gitti ve Köln’deki güneş fırınında daha büyük miktarlarda numuneyi inceledi. Amaç, örneklerinin atmosferdeki umulan oksijen miktarlarını da ölçeklendirilmiş bir deneyde bağlayıp bağlayamayacağını bulmaktır. Yavaş yavaş, bilim adamı optimal sürece yaklaşıyor. Dorottya Gúban, bu yol için gerekli olan dayanma gücüne sahiptir. Gübre üretiminin kademeli olarak daha çevre dostu hale geleceğini umuyor: “Yüzde 100 ile başlayamayız. Çalışan ve kullanılan üretim süreçleri ve teknolojiler artık önemli. Yayılmalarının ve daha fazla gelişmelerinin tek yolu bu.”
DüSol projesi, Kuzey Ren-Vestfalya eyaleti tarafından, Avrupa Bölgesel Kalkınma Fonu’ndan (ERDF) sağlanan fonlarla “Büyüme ve İstihdam Yatırımları” programı aracılığıyla finanse edilmektedir. Proje ortakları, GTT (Society for Technical Thermochemistry and Physics mbH) ve aixprocess GmbH’dir. Proje toplam üç yıl sürecek.