Önümüzdeki yıllarda çevresel hedeflere ulaşmak büyük ekonomiler için maliyetli olabilir. Bu durum, Uluslararası Para Fonu (IMF) tarafından, emisyonları azaltmaya yönelik harcama tedbirlerinin, büyük kirletici ülkelerin kamu borcunu yüzyılın ortasına kadar %45 ile %50 arasında tetikleyebileceğine işaret eden bir raporda uyarıldı. söz konusu sorumluluğu “sürdürülemez bir yola” sürükleyecektir. Öyle olsa bile IMF, yeterince önlem almamanın ekonomik maliyetinin bu faturayı daha da büyüteceğini hatırlattı.
Genel müdürü Kristalina Georgieva olan kuruluştan gelen uyarı, bu riskin karbon vergileri gibi çeşitli mekanizmalarla “yumuşatılabileceğini” açıklıyor. Yani, kirliliği cezalandıran yeni vergi rakamlarının uygulanması. Fon, bu aracın emisyonları azaltmada “maliyet açısından verimli” olduğunu ve aynı zamanda “borç yükünü hafifleten” bir gelir ürettiğini belirtti.
Ancak aynı zamanda bunların siyasi açıdan “çoğunlukla sevilmeyen” önlemler olduğunu da kabul ediyor ve bu da iklim hedeflerine ulaşma, mali sürdürülebilirlik veya pragmatizm arasında bir “üçleme” yol açıyor – kendisi de bunu kabul ediyor.
Buna ek olarak, zengin ülkelerde tedbirlerin finansmanının maliyetinin 2050 yılına kadar GSYİH’nın %10-15’ine veya o yıla kadar yıllık faiz dışı açığın ortalama %0,4’üne kadar çıkabileceği öngörülüyor. “Geniş mali alana sahip gelişmiş ekonomilerin bu politika karışımını karşılaması muhtemeldir.” Her ne kadar diğer ülkeler “harcamalara öncelik vermek zorunda kalacak olsa da”, “fosil yakıt sübvansiyonlarının kaldırılması ve borç sürdürülebilirliğini sürdürmek için gelirin artırılması” gerektiğini de ekliyor.
Tam da bu Pazartesi günü AB’nin İspanya Başkanlığı kapsamında Madrid’de toplanan Uluslararası İklim ve Enerji Zirvesi çerçevesinde, COP28 başkanı Sultan bin Ahmed Al Jaber, hükümetleri yenilenebilir enerjilerin kapasitesini üç katına çıkarmaya ve ayrıca yenilenebilir enerji kapasitelerini üç katına çıkarmaya çağırdı. 2030’a kadar iki kat enerji verimliliği.
Genel müdürü Kristalina Georgieva olan kuruluştan gelen uyarı, bu riskin karbon vergileri gibi çeşitli mekanizmalarla “yumuşatılabileceğini” açıklıyor. Yani, kirliliği cezalandıran yeni vergi rakamlarının uygulanması. Fon, bu aracın emisyonları azaltmada “maliyet açısından verimli” olduğunu ve aynı zamanda “borç yükünü hafifleten” bir gelir ürettiğini belirtti.
Ancak aynı zamanda bunların siyasi açıdan “çoğunlukla sevilmeyen” önlemler olduğunu da kabul ediyor ve bu da iklim hedeflerine ulaşma, mali sürdürülebilirlik veya pragmatizm arasında bir “üçleme” yol açıyor – kendisi de bunu kabul ediyor.
Buna ek olarak, zengin ülkelerde tedbirlerin finansmanının maliyetinin 2050 yılına kadar GSYİH’nın %10-15’ine veya o yıla kadar yıllık faiz dışı açığın ortalama %0,4’üne kadar çıkabileceği öngörülüyor. “Geniş mali alana sahip gelişmiş ekonomilerin bu politika karışımını karşılaması muhtemeldir.” Her ne kadar diğer ülkeler “harcamalara öncelik vermek zorunda kalacak olsa da”, “fosil yakıt sübvansiyonlarının kaldırılması ve borç sürdürülebilirliğini sürdürmek için gelirin artırılması” gerektiğini de ekliyor.
Tam da bu Pazartesi günü AB’nin İspanya Başkanlığı kapsamında Madrid’de toplanan Uluslararası İklim ve Enerji Zirvesi çerçevesinde, COP28 başkanı Sultan bin Ahmed Al Jaber, hükümetleri yenilenebilir enerjilerin kapasitesini üç katına çıkarmaya ve ayrıca yenilenebilir enerji kapasitelerini üç katına çıkarmaya çağırdı. 2030’a kadar iki kat enerji verimliliği.