Mutlu olduğumuzda ya da tersine üzüldüğümüzde gözyaşlarımız bizimle olur. Düşününce ne kadar tuhaf değil mi? Ayrıyeten hüznümüze eşlik eden yalnızca gözyaşlarımız olmuyor. Bu tip durumlarda boğazımıza yerleşen tuhaf bir yumruyu da vakit zaman hissedebiliyoruz. Bu yumrunun niye olduğunu anlamak için evvel niye ağladığımızı ve ağladığımızda bedenimizde neler gerçekleştiğini bilmemiz gerek. Haydi, bedenimizdeki bu sürece birlikte bakalım.
Kaynak: https://www.sciencealert.com/why-do-w…
niçin ağladığımızın gizemi hala tam olarak çözülebilmiş değil. Tabiatımız gereği irtibat halinde olmamız kaçınılmaz, ağlamanın bizim için kelamsız bir bağlantı yolu olduğuna dair sağlam ispatlar da var.
Aslında ağlamak etrafımıza kendimiz ve duygusal durumumuz hakkında bir şeyler söylemek manasına geliyor. Araştırmacı Bec Crew, geçtiğimiz yıl bu bahisle ilgili şöyleki bir açıklamada bulundu:
Duygusal gözyaşı olarak isimlendirdiğimiz gözyaşı tipi denetimi kaybetme hissini yaşadığınız vakit kalp ritminin artması, ağır soluma üzere öteki fizyolojik tepkilerin tesirini düşürmeye çalışır. Etrafımızdakilere bir sarılmaya muhtaçlığımız olduğunun açık bir iletisi olabilir.
Biz beşerler için toplumsal alakaların ne kadar kıymetli olduğunu biliyoruz. Ağladığımız vakit, öteki birinin bizi rahatlatma gayreti bu çeşit ilgilerimizi güçlendirmeye yardımcı oluyor.
Fakat ağlamanın kuşku edilen tek sebebi bu değil. Birtakım araştırmacılar ağlamanın bize ziyan veren kişi yahut durumlara teslim olma halimiz olduğunu düşünüyor.
Peki bunu da göz önünde bulundurduğumuzda, duygusallaştığımızda bedenimizde nitekim neler oluyor?
The Independent gazetesinde, Nick Knight hususla ilgili şu açıklamalarda bulunuyor:
Otonom hudut sistemimiz sempatik hudut sistemimiz üzere öbür tüm hudut sitemlerini denetim eden kapsayıcı sistemdir ve bulunduğumuz duruma bağlı olarak bedenimizde pek fazlaca farklı tesire yol açar.
Sindirim üzere öbür bilinçdışı beden işlemlerimizle birlikte kaç ya da savaş denilen yansıyı denetim altına alan sistemle ile birebirdir.
Bu sistem hiper moda geçtiğinde, karşılaştığınız durum karşısında kalıp savaşmanızı yahut kaçmanızı kolaylaştıracak biçimde tüm bedeninize oksijen akışı sağlar. Oksijeni tüm kaslarınıza iletmek için de nefes almanıza gereksinim duyulur.
Sinir sistemi oksijen alımını arttırmak emeliyle glotise olabildiğince açılması için sinyal gönderir. Glotis, soluduğumuz havayı yönlendiren boğazımızın iç kısmındakı açıklıktır.
Yani boğazınız olağandan daha geniş açılır. Aslında glotisinizin genişlediğini hissetmezsiniz. Şayet hissetseydiniz rahatsız edici bir durum olurdu. Yutkunmaya çalıştığınızda hissettiğiniz şey ise bedeninizin glotisinizi açık tutmak için kaslarınıza uyguladığı tansiyondur.
Glotisiniz ağlamadığınız durumlarda gün boyunca yutkunurken açılır ve kapanır.
Bu da yemeğin ve havanın başka yollardan gitmesini sağlamakta. Ağlarken ya da ağlamanın eşiğine geldiğinizde glotisiniz açık kalmaya çalışır ancak siz her yutkunduğunuzda ise kapanmaya zorlanır. Oluşan bu tansiyon boğazınızdaki kasları zorlar ve bir yumru hissi oluşur.
Bu his, globus hissi olarak isimlendirilir. Gerilim durumlarında, biroldukca beşerde görülür.
Stres alanından çıkıp sakinleştiğinizde ise glotis eski haline döner. Gözyaşlarımız da misal bir biçimde hudut sistemimizin omları harekete geçirmesiyle oluşmakta. Her ağlayan insanın da bildiği üzere ağlamanın burun akıntısı, yüz kızarması ve hatta baş ağrısı üzere birfazlaca diğer yan tesiri vardır. Bunların niçini ise gözyaşı kanallarınız sinüslerinize fazlaca yakın olmasıdır, sümük oluşumu da bu yüzden gerçekleşir.
Farz edelim ki sevgiliniz sizden ayrılıyor.
Haberi aldığınızda hudut sisteminiz harekete geçer ve savaş yahut kaç durumunu tetikler. Gözyaşı kanallarınız gerekli bildirisi alır ve bedeniniz kaslarınıza daha fazla oksijen akışı sağlamaya başlar.
Ağladığınızda daha fazla oksijen almak için derin nefesler almaya başlarsınız. Bu durumu telafi etmek ismine glotisiniz açık tutulur.
Bu noktada ağlarsınız ve gözyaşlarınız aktıkça mukus burnunuzu ve boğazınızı ele geçirerek yutkunmanıza sebep olur.
Bundan daha sonra keyfinizi yerine getirecek şeylerle uğraşmaktan öteki yapabileceğiniz bir şey yok. Sonuçta boğazınızdaki bu yumru bedenimizin bize daha düzgün nefes almamıza yardımcı olmasının niçini. Bundan daha sonra bu üzere durumlarda başınızdaki tüm tetikleyici kanıları atmaya ve bulunduğunuz ana odaklanmaya çalışın.
Okumaya devam et...
Kaynak: https://www.sciencealert.com/why-do-w…
niçin ağladığımızın gizemi hala tam olarak çözülebilmiş değil. Tabiatımız gereği irtibat halinde olmamız kaçınılmaz, ağlamanın bizim için kelamsız bir bağlantı yolu olduğuna dair sağlam ispatlar da var.
Aslında ağlamak etrafımıza kendimiz ve duygusal durumumuz hakkında bir şeyler söylemek manasına geliyor. Araştırmacı Bec Crew, geçtiğimiz yıl bu bahisle ilgili şöyleki bir açıklamada bulundu:
Duygusal gözyaşı olarak isimlendirdiğimiz gözyaşı tipi denetimi kaybetme hissini yaşadığınız vakit kalp ritminin artması, ağır soluma üzere öteki fizyolojik tepkilerin tesirini düşürmeye çalışır. Etrafımızdakilere bir sarılmaya muhtaçlığımız olduğunun açık bir iletisi olabilir.
Biz beşerler için toplumsal alakaların ne kadar kıymetli olduğunu biliyoruz. Ağladığımız vakit, öteki birinin bizi rahatlatma gayreti bu çeşit ilgilerimizi güçlendirmeye yardımcı oluyor.
Fakat ağlamanın kuşku edilen tek sebebi bu değil. Birtakım araştırmacılar ağlamanın bize ziyan veren kişi yahut durumlara teslim olma halimiz olduğunu düşünüyor.
Peki bunu da göz önünde bulundurduğumuzda, duygusallaştığımızda bedenimizde nitekim neler oluyor?
The Independent gazetesinde, Nick Knight hususla ilgili şu açıklamalarda bulunuyor:
Otonom hudut sistemimiz sempatik hudut sistemimiz üzere öbür tüm hudut sitemlerini denetim eden kapsayıcı sistemdir ve bulunduğumuz duruma bağlı olarak bedenimizde pek fazlaca farklı tesire yol açar.
Sindirim üzere öbür bilinçdışı beden işlemlerimizle birlikte kaç ya da savaş denilen yansıyı denetim altına alan sistemle ile birebirdir.
Bu sistem hiper moda geçtiğinde, karşılaştığınız durum karşısında kalıp savaşmanızı yahut kaçmanızı kolaylaştıracak biçimde tüm bedeninize oksijen akışı sağlar. Oksijeni tüm kaslarınıza iletmek için de nefes almanıza gereksinim duyulur.
Sinir sistemi oksijen alımını arttırmak emeliyle glotise olabildiğince açılması için sinyal gönderir. Glotis, soluduğumuz havayı yönlendiren boğazımızın iç kısmındakı açıklıktır.
Yani boğazınız olağandan daha geniş açılır. Aslında glotisinizin genişlediğini hissetmezsiniz. Şayet hissetseydiniz rahatsız edici bir durum olurdu. Yutkunmaya çalıştığınızda hissettiğiniz şey ise bedeninizin glotisinizi açık tutmak için kaslarınıza uyguladığı tansiyondur.
Glotisiniz ağlamadığınız durumlarda gün boyunca yutkunurken açılır ve kapanır.
Bu da yemeğin ve havanın başka yollardan gitmesini sağlamakta. Ağlarken ya da ağlamanın eşiğine geldiğinizde glotisiniz açık kalmaya çalışır ancak siz her yutkunduğunuzda ise kapanmaya zorlanır. Oluşan bu tansiyon boğazınızdaki kasları zorlar ve bir yumru hissi oluşur.
Bu his, globus hissi olarak isimlendirilir. Gerilim durumlarında, biroldukca beşerde görülür.
Stres alanından çıkıp sakinleştiğinizde ise glotis eski haline döner. Gözyaşlarımız da misal bir biçimde hudut sistemimizin omları harekete geçirmesiyle oluşmakta. Her ağlayan insanın da bildiği üzere ağlamanın burun akıntısı, yüz kızarması ve hatta baş ağrısı üzere birfazlaca diğer yan tesiri vardır. Bunların niçini ise gözyaşı kanallarınız sinüslerinize fazlaca yakın olmasıdır, sümük oluşumu da bu yüzden gerçekleşir.
Farz edelim ki sevgiliniz sizden ayrılıyor.
Haberi aldığınızda hudut sisteminiz harekete geçer ve savaş yahut kaç durumunu tetikler. Gözyaşı kanallarınız gerekli bildirisi alır ve bedeniniz kaslarınıza daha fazla oksijen akışı sağlamaya başlar.
Ağladığınızda daha fazla oksijen almak için derin nefesler almaya başlarsınız. Bu durumu telafi etmek ismine glotisiniz açık tutulur.
Bu noktada ağlarsınız ve gözyaşlarınız aktıkça mukus burnunuzu ve boğazınızı ele geçirerek yutkunmanıza sebep olur.
Bundan daha sonra keyfinizi yerine getirecek şeylerle uğraşmaktan öteki yapabileceğiniz bir şey yok. Sonuçta boğazınızdaki bu yumru bedenimizin bize daha düzgün nefes almamıza yardımcı olmasının niçini. Bundan daha sonra bu üzere durumlarda başınızdaki tüm tetikleyici kanıları atmaya ve bulunduğunuz ana odaklanmaya çalışın.
Okumaya devam et...